Yaşlanma orqanizmdə bir çox dəyişikliklərə səbəb olur. Yaşlandıqca itirdiyimiz ilk toxumanın skelet əzələsi olduğunu bildirən mütəxəssislər, boğaz və farenks əzələlərindəki zəifliyin hətta ölümlə nəticələnə biləcəyi barədə xəbərdarlıq edirlər.
Gündəmtv.az Qaynarinfo-ya istinadən xəbər verir ki, türk professor Mehtap Kaçar qocalıqda baş verən ən mühüm problemlərdən biri olan sarkopeniya, yəni yaşa bağlı əzələ itkisi haqqında danışıb.
Yaşla birlikdə əzələ toxuması kütləsində, gücündə və funksiyasında itkilər olduğunu ifadə edən Kaçar qeyd edib: "Sarkopeniya ümumiyyətlə 35 yaşında başlayır və daimi olaraq əzələ gücləndirici məşqlər etməyən insanlar hər 10 ildə təxminən 2-3 kq əzələ itirirlər. Xüsusilə 60 yaşdan sonra daha çox yayılır və 80 yaşdan yuxarı olan şəxslərin təxminən 50%-ni təsir edir".
Əsasən oturaq həyat tərzi və müntəzəm idmanın olmaması, testosteron çatışmazlığı, insulin müqaviməti, böyümə hormonu çatışmazlığı, qeyri-kafi protein istehlakı, əzələ sinirlərinin pozulması, xroniki iltihab, əzələnin protein istehsal qabiliyyətinin azalması və əzələ zülallarının parçalanmasının artması kimi hormonal dəyişiklikləri səbəblər kimi göstərmək olar.
Gündəlik həyat fəaliyyətinin yerinə yetirilməməsi yaşlıların qayğıya ehtiyacı olmasına səbəb ola bilər. Ayaq əzələlərindəki zəifliklər qeyri-sabitliyə və yıxılma riskinin artmasına səbəb olur. Bu, ev qəzalarına, sümük sınıqlarına, xüsusən də omba sınıqlarına, baş travmalarına və hətta beyin qanamasına səbəb ola bilər.
Sarkopeniya əlavə tənəffüs əzələlərini, boğaz və farenks əzələlərini də təsir edə bilər. Tənəffüs əzələlərində zəiflik pnevmoniya və tənəffüs çatışmazlığı riskini artıra bilər. Boğaz və udlaq əzələlərində zəiflik nəticəsində yaranan həyati təhlükəsi olan problemlər boğulmalara səbəb ola biləcəyi üçün xüsusi narahatlıq doğurur. Yemək və ya içkinin nəfəs borusuna daxil olma riski artır. Bu, insanın nəfəs borusuna, sonra isə ağciyərlərə qida sızmasına səbəb ola bilər ki, bu da sonradan aspirasiya pnevmoniyası adlandırdığımız ağciyər infeksiyalarına səbəb ola bilər.
Bu hadisələri yaşamaq xəstəxanada uzun müddət qalma, qabaqcıl tibbi müdaxilələrə ehtiyac və hətta ölümlə nəticələnə bilər. Digər tərəfdən, xüsusilə yemək-içmə əsnasında yaşadıqları bu kimi problemlər səbəbindən yaşlı insanlar bir müddət sonra yemək və ya su içməyi riskli kimi qəbul edərək kifayət qədər qidalana, kifayət qədər maye və su qəbul edə bilməyəcəklər.
Fiziki terapiya udma və nəfəs almada iştirak edən əzələlərin gücləndirilməsində mühüm rol oynaya bilər. Təhlükəsiz qidalanma mühitinin yaradılması, düzgün yemək-içmə mövqeyinin öyrədilməsi və udma terapiyası, qidaların kiçik dişləmələrlə yavaş-yavaş istehlak edilməsi, qatı və maye qidaların eyni vaxtda qəbul edilməməsi və maye sıxlığının azaldılması qidaların nəfəs borusuna daxil olması riskini azaldacaq. Ailə üzvləri həmçinin fiziki aktivliyi təşviq etməklə, zülalla zəngin qidalanma, fiziki müalicə və müntəzəm sağlamlıq yoxlamaları ilə təhlükəsiz yaşayış mühiti yaratmaqla yaşlı qohumlarına dəstək ola bilərlər.
Əzələlərin mümkün qədər gec zəifləməsinin və ya zəifləməsinin qarşısını almaq üçün həyat boyu alına biləcək tədbirləri aşağıdakı kimi sıralamaq olar.
Əzələ zəifləməsinin nizamlı məşq, uyğun qidalanma və profilaktik sağlamlıq üsullarından istifadə etməklə ömür boyu davam edən tədbirlərlə qarşısı alınsa da, fərdi olaraq hazırlanmış çəki təhsili də daxil olmaqla müntəzəm fiziki fəaliyyətin yaşlı fərdlərdə əzələ gücünü və funksiyasını artırdığı göstərilib.
Adekvat protein qəbulu əzələ kütləsini qorumağa kömək edir, çünki zülallar əzələlərin bərpası və böyüməsi üçün vacibdir. Bundan əlavə, xüsusilə yaşlı insanların mütəmadi olaraq sağlamlıqlarını yoxlamaları, əzələ sağlamlıqlarını izləmələri və lazımi müdaxilələri erkən mərhələdə etmələri son dərəcə əhəmiyyətlidir.
Gündəlik istehlak edilməli olan zülal miqdarı boy, çəki, yaş, cins və gündəlik fəaliyyət səviyyəsindən asılıdır. Yetkin bir insanın gündə hər kiloqram çəkisi üçün ən azı 0,8 qram protein istehlak etməsi lazımdır. Məsələn, 63 kiloqram ağırlığında idman etməyən 50 yaşlı qadının gündəlik zülal ehtiyacı 53 qram olduğu halda, idman edən eyni yaşda olan qadın üçün bu ehtiyac məqşin intensivliyindən və bədən çəkisindən asılı olaraq 2-3 dəfə arta bilər.
Zülal dedikdə ilk ağıla qırmızı ət gəlir. Bunun əvəzinə daha sağlam qidalara üstünlük verilməlidir. Məsələn, 90 qram qızılbalıq, alabalıq və ya ağ balığın tərkibində 21 qram, bişmiş hinduşka və ya toyuqda 90 qramda 19 qram; 170 qram qatıqda 17 qram, 1/2 stəkan ağ pendirdə 14 qram; 1/2 fincan bişmiş lobya 8 qram; 1 stəkan süd 8 qram; 1 yumurtada 6 qram protein, 35 qram badamda 7 qram protein var.
Zülaldan əlavə karbohidratlar və yağlar, vitaminlər və minerallar kimi digər qida qruplarının gündəlik ehtiyaclarını qarşılayacaq şəkildə və sağlam qida qruplarından qarşılanması sağlam həyat üçün əvəzsiz bir şərtdir.
